Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Αραγε θα νιωσουμε ποτε την ευτυχια;

Βλεμματα. Τα συναντας παντου. Τυχαια. Τον κοιτας. Σε κοιτα. Κλασματα δευτερολεπτου. Κι υστερα χανεσαι.
Στριβεις το κεφαλι σου και βλεπεις το κενο. Τοσο ομορφη εικονα. Βυθιζεσαι. Ολο και περισσοτερο. Νιωθεις οτι εισαι αορατος. Αυλος. Και ξαφνικα βλεπεις μια ζωη να χανεται μπροστα σου. Χωρις λογο και αιτια. Προσγειωνεσαι αποτομα. Τωρα νιωθεις τον πονο, την θλιψη. Γυρνας το κεφαλι για να μην αντικρυσεις τον θανατο. Τελικα τον φοβασαι. Ειναι μπροστα σου ομως. Σε χαιδευει. Και ομως εσυ τον αρνεισαι. Αραγε θα τον νικησεις;
Επανερχεσαι. Το λεωφορειο απομακρυνεται. Μαζι του και οι σκεψεις σου.

http://www.youtube.com/watch?v=IXdNnw99-Ic&translated=1


Αραγε θα νιωσουμε ποτε την ευτυχια;

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Σε φιλώ σταυρωτά, και μου βγάζεις στοργή. Οργή που μου φεύγεις προτού ακόμη χορτάσω
τη ζωή στα ελάχιστα, μικρά της φωτάκια. Θυμάμαι τότε που μου χαμογέλασες ανάμεσα
στον κόσμο και ένιωσα ορφανό, που δεν είχα μάθει ώς τότε, τις συνήθειες των ανθρώπων.
Θα ήταν κατόρθωμα για μένα να καθήσεις μια στιγμή δίπλα μου. Ζώ πάνω απο τα σύννεφα
βλέπεις, και κάτω απο τις ρίζες των δέντρων, δεν έχω μάθει το ανθρώπινο και το γήινο ακόμη.
Ντράπηκα που δεν έμαθα να δίνω. Δεν έχω δει ομορφότερο πρόσωπο απο το δικό σου. Πόσο
θα'θελα το δέρμα να ιαθεί. Γιατί τα μάτια δεν ξεχνιούνται ποτέ.
Είμαι ελεύθερη να μπορώ να γνωρίζω πως υπήρξα για σένα,
και ευτυχισμένη να μπορώ να πεθαίνω για σένα,
για πάντα.

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

"Ελα μαζι μας γιατι ειναι σαββατο βραδυ..."

τοποθεσια:σπιτι φιλης, Σαββατο βραδυ (λιγο πριν βγουμε για το παρτυ)

Λιγο πολυ ολοι ξερουμε τι συμβαινει στα παρτυ. Αγνωστοι τυποι, αναγκαστικα χαμογελα, ανοητες κοινωνικες σχεσεις.
Καπως ετσι ηταν κ αυτο το παρτυ. Μεχρι ενα σημειο. Στο σπιτι ειμασταν οι πολυ κοντινοι της φιλοι. 10 ατομα με το ζορι. Αρα ισως τα πραγματα ηταν λιγο πιο ελευθερα. Κουβεντιαζαμε για διαφορα θεματα. Με τον φιλο της ταιριαζαμε σε αρκετες αποψεις, ειναι δικος μας παιδι, ροκακι.
Καθως συζητουσαμε η κουβεντα πηγε στους gay με αφορμη εναν γυφτο γκει που ειδε στον δρομο. Δεν το σχολιασα. Αφησα την συζητηση να προχωρησει. Την αφηνα. Το παιδι μεταξυ αλλων ελεγε οτι οι "κραγμενες" δεν του αρεσουν καθολου και του την δινουν στα νευρα. Τον ενοχλει που υπαρχουν και εκδηλωνονται ετσι. Τοτε δεν αντεξα και μιλησα. Ειναι δυνατον ενα παιδι 18 χρονων, ανοιχτομυαλο να εχει τετοια αποψη; Προτιμα ενας ανθρωπος να καταπιεζεται, να υποβαθμιζεται, να μειωνεται απ οτι να εκφραζεται ελευθερα. Να ειναι απλα ο ευατο του; Του ανεφερα ως παραδειγμα την αυτοκτονια ενος παιδιου στις Η.Π.Α. που αυτοκτονησε λογω του πειραγματος απο τους συμμαθητες τους επειδη ηταν gay. Η απαντηση του; "Καλα να παθει"
Μετα απο αυτο καθησα και σκεφτηκα ολη αυτην την κουβεντα. Τι περιμενουμε απο μια χωρα οταν ολοι σκεφτονται ετσι; Αν ο 18χρονος ενοχληται απο τους γκει και δεν τους θελει επειδη ειναι γι αυτον διαφορετικοι, τι να περιμενουμε απο τους υπολοιπους; Ετσι περιμενουμε να παει η Ελλαδα μπροστα;

Καληνυχτα

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010


Χθες το βράδυ ήμουν στο αυτοκίνητο του πατέρα μου και τέθηκε το θέμα των gay στην Ελλάδα. Ο ίδιος υποστηρίζει πως οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν δικαίωμα να μιλούν για ισότητα και γενικώς  δεν έχουν το δικαίωμα να προσπαθούν να δείξουν στους υπόλοιπους πως είναι φυσιολογικοί.[σας θυμίζει κάτι αυτό?]
Ε λοιπόν τί πιο φυσιολογικό και φυσικό από κάτι που υπάρχει στη φύση από τα πρώτα δείγματα ζωής -τους ερμαφρόδιτους μονοκύτταρους μικροοργανισμούς- έως τον άνθρωπο. Και μη μου πείτε πως η φύση κάνει λάθη, γιατί η φύση διορθώνει τα λάθη της μέσω της εξέλιξης. Ψάρια βγήκαν στη στεριά μα το συγκεκριμένο ένστικτο δεν εξαφανίστηκε ποτέ, από την αρχαία Ελλάδα έως σήμερα. Μήπως δεν έφτασαν στη φύση εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης για να εξαλείψει τέτοιου είδους ένστικτα? ‘Η μήπως τελικά πρέπει να παραδεχτούν όλοι πως απλά υπάρχει?
Πολλοί αδαείς δυστυχώς μπερδεύονται από τα πρότυπα της TV τα οποία αποτελούν καρικατούρες όπως η ίδια η τηλεόραση, ένα κακέκτυπο της κοινωνίας [κάτι που έπαθε ο πατέρας μου].Εσείς λοιπόν ,οι παντελώς και αδικαιολόγητα απληροφόρητοι στην παγκοσμιοποιημένη αυτή κοινωνία μάθετε πως τουλάχιστον 1 στους 10 άνδρες και γυναίκες γύρω σας επιθυμεί άτομα του ίδιου φύλου, ενώ 7 στους 10 -ίσως κι εσείς- έχει τουλάχιστον σκεφτεί ομοφυλόφιλη συνεύρεση.              Τρομακτικό ε?  
Ας σκεφτούμε λοιπόν όταν ρωτάμε έναν gay ή μια λεσβία ή έναν τρανσέξουαλ <<γιατί>>?  Γιατί έτσι μας αρέσει! Γιατί υπάρχουν και straight εντάξει?                                                                     

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

http://www.protothema.gr/world/article/?aid=83128
Σοκ έχει προκαλέσει στις ΗΠΑ η αυτοκτονία ενός 13χρονου αγοριού που τον πείραζαν στο σχολείο επειδή πίστευαν ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Το θέμα λαμβάνει διαστάσεις, καθώς πρόκειται για την τρίτη αυτοκτονία παιδιού για τους ίδιους λόγους μέσα σε λίγες εβδομάδες!

Ο Seth Walsh από  το Tehachapi της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ ήταν αλήθεια πως περνούσε πολύ δύσκολες στιγμές στο σχολείο του. Οι συμμαθητές του τον πείραζαν για τη θηλυπρεπή συμπεριφορά του και κάθε μέρα στο σχολείο έμοιαζε με κόλαση. Κάποια στιγμή, το παιδί αποφάσισε να βάλει τέλος, αλλά με τον πιο τραγικό τρόπο…

Ο Seth προσπάθησε να κρεμαστεί από ένα δέντρο στις 19 Σεπτεμβρίου. Οι δικοί του τον βρήκαν αναίσθητο και χωρίς αναπνοή κάτω στο έδαφος. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο και ο μικρός μπήκε σε μηχανική υποστήριξη για να ξεψυχήσει τελικά 10 ημέρες αργότερα!

Τραγικές φιγούρες η μητέρα του, η γιαγιά του και τα τρία του αδέρφια (ηλικίας 11, 17 και 18), που έδειξαν όμως ένα μεγαλείο ψυχής που σπάνια συναντά κανείς σε αυτές τις περιπτώσεις. Δεν στράφηκαν ενάντια σε κανένα, δε ζήτησαν εξηγήσεις, δεν τα έβαλαν με άλλα παιδιά. Ζήτησαν μόνο αγάπη, κατανόηση και αποδοχή στο διαφορετικό.

Όπως λέει η γιαγιά του: «Ηταν διαφορετικός και το ήξερε. Ηταν ένα παιδί τόσο καλό, τόσο ευγενικό, με ένα υπέροχο χαμόγελο. Αγαπούσε πολύ τη μόδα, τους φίλους του, να μιλάει στο τηλέφωνο. Ηταν πανέξυπνος και είχε πολλές καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Κανείς δεν ευθύνεται γι αυτό που έγινε. Ολοι τον απογοητεύσαμε. Δε φταίει μόνο ένα πρόσωπο». Μάλιστα η οικογένεια κάλεσε όλα τα παιδιά του σχολείου στην κηδεία και ζήτησε η τελετή να είναι όμορφη, να είναι σαν πάρτι και όχι σαν κηδεία!

Τα όργανα του παιδιού θα δοθούν σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.Η αστυνομία από την πλευρά της τόνισε ότι δεν μπορεί να ασκήσει διώξεις για τον θάνατο του παιδιού, καθώς το πείραγμα στο σχολείο γνωστό και ως «school bullying» δεν είναι έγκλημα. Όπως λένε οι αστυνομικοί «τα περισσότερα παιδιά από τα οποία πήραμε κατάθεση στο σχολείο ξέσπαγαν συνεχώς σε λυγμούς. Δεν περίμεναν ότι θα είχε το πείραγμα τέτοια κατάληξη»

Πριν λίγες ημέρες, ενα ακόμη παιδί, ο Asher Brown από το Τέξας αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, ενώ νωρίτερα ένας 15χρονος από την Ιντιάνα κρεμάστηκε γιατί δεν άντεχε άλλο να τον κοροϊδεύουν στο σχολείο.

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Κωσταντινος Βητα


Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα Κωσταντινος Βητα


Τον αγαπω.

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Πουτανα ζωη

Αλλιώς είχα σκεφτεί να ξεκινήσω. Αφού το είχα σχεδόν τελειοποιήσει μέσα στο μυαλό μου. Όμως τελικά τα πράγματα δεν ήρθαν έτσι όπως τα περίμενα. Τι σου είναι αυτή η ζωή. Την μια έτσι και την άλλη αλλιώς.

Τις τελευταίες μέρες προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου.

Τώρα καταλαβαίνω τι χρειάζομαι πραγματικά.

Αυτά.

Για κλείσιμο μια φράση που μου έρχεται πολλές φόρες στο μυαλό τις τελευταίες μέρες : Όταν κανείς σχέδια ο Θεός γελαει

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Ένα μικρό καλοσώρισμα.

Έχω πρόβλημα με τις ενάρξεις και τα καινούρια πράγματα. Το έχω απο μικρή, είμαι λάτρης των κλασσικών, των vintage, και των ρετρό. Αναπολώ το παρελθόν, και φρικάρω μπροστά στην αλλαγή. Λίγο πολύ όλοι το έχουμε αυτό. Είμαστε ερωτευμένοι με τη συνήθεια.
Αυτό το μπλόγκ δεν θα είναι ένα μπλόγκ για ομοφυλόφιλους. Θα είναι ένα μέρος για όσους άγνωστους νιώσουν την ανάγκη να μοιραστούν ένα κομματάκι ψυχής με άλλους αγνώστους. Αυτό το μπλόγκ, απευθύνεται σε όλους. Σε κάθε έναν που θα αποφασίσει να το διαβάσει, γυναίκα ή άντρα, άσχημο, αστείο, εριστικό, καλοσυνάτο, μαλάκα, παπάρα, φιγουρατζή, αδελφή, τραπεζικό υπάλληλο, λεσβία, ερμαφρόδυτο, μπερδεμένο, δεξιό, τραβεστί, τρανς και τίποτα απο τα παραπάνω.
Αυτό το μπλόγκ, έχει ώς σκοπό την ελευθερία της έκφρασης, της δημιουργίας, της ύπαρξης, της ζωής. Την ελευθερία της ελευθερίας. ( ω ελευθερία...μη γελάτε ξέρω που το πάω). Εκείνη την ελευθερία που καταπνίγεται απο τον φόβο, την ανασφάλεια, την ασφάλεια, τον συμβιβασμό, την συνήθεια. Είπαμε, είμαστε ερωτευμένοι με τη συνήθεια. Και με αυτή τη μικρή κρυψώνα μέσα μας, όπου στοιβάζουμε την ανελευθερία μας, γρήγορα και τσαπατσούλικα, μην τυχόν και χρειαστεί να την αντικρύσουμε, ή την δεί κανείς άλλος και εκτεθούμε. Αυτή η μικρή κρυψώνα που φροντίζει τρομακτικά, να μας υπενθυμίζει, με χιλιοστομετρική ακρίβεια ποιοί πραγματικά είμαστε.

Καλως ήρθατε στις κρυψώνες των αγνώστων.