Βλεμματα. Τα συναντας παντου. Τυχαια. Τον κοιτας. Σε κοιτα. Κλασματα δευτερολεπτου. Κι υστερα χανεσαι.
Στριβεις το κεφαλι σου και βλεπεις το κενο. Τοσο ομορφη εικονα. Βυθιζεσαι. Ολο και περισσοτερο. Νιωθεις οτι εισαι αορατος. Αυλος. Και ξαφνικα βλεπεις μια ζωη να χανεται μπροστα σου. Χωρις λογο και αιτια. Προσγειωνεσαι αποτομα. Τωρα νιωθεις τον πονο, την θλιψη. Γυρνας το κεφαλι για να μην αντικρυσεις τον θανατο. Τελικα τον φοβασαι. Ειναι μπροστα σου ομως. Σε χαιδευει. Και ομως εσυ τον αρνεισαι. Αραγε θα τον νικησεις;
Επανερχεσαι. Το λεωφορειο απομακρυνεται. Μαζι του και οι σκεψεις σου.
http://www.youtube.com/watch?v=IXdNnw99-Ic&translated=1
Αραγε θα νιωσουμε ποτε την ευτυχια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου